Βακαλό, Ελένη

(Κωνσταντινούπολη 1921 – Αθήνα 2001). Ποιήτρια και τεχνοκριτικός. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Το 1944 παντρεύτηκε τον ζωγράφο Γιώργο Βακαλό. Συνεργάστηκε με την εφημερίδα Τα Νέα κατά το χρονικό διάστημα 1952-74, έχοντας τη στήλη της τεχνοκριτικής. Το 1958 ίδρυσε, μαζί με τον σύζυγό της και άλλους, τη Σχολή Βακαλό. Υπήρξε μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της AICA. Έγραψε ποιήματα και βιβλία σχετικά με την τέχνη. Έργα της είναι οι ποιητικές συλλογές Θέμα και παραλλαγές (1945), Αναμνήσεις από μια εφιαλτική πολιτεία (1948), Στη μορφή των θεωρημάτων (1951), Το δάσος (1954), Τοιχογραφία (1956), Ημερολόγιο της ηλικίας (1958), Περιγραφή του σώματος (1959), Η έννοια των τυφλών (1966), Ο τρόπος να κινδυνεύομε (1966), Γενεαλογία (1971), Του κόσμου (1978), Οι παλάβρες της κυρά Ροδαλίνας (1984), Γεγονότα και ιστορίες της κυρά Ροδαλίνας (1990), καθώς και οι μελέτες για την τέχνη Εισαγωγή σε θέματα ζωγραφικής (1960), Μαθήματα για τη σύγχρονη τέχνη (1973), Ρυθμοί και όροι της Ευρωπαϊκής τέχνης (1980), Η φυσιογνωμία της μεταπολεμικής τέχνης στην Ελλάδα (1981-84, 4 τόμοι), Κριτική εικαστικών τεχνών (1996) κ.ά. Είχε τιμηθεί με το κρατικό βραβείο ποίησης (1991) κ.ά.